Door de zure appel
Natuurlijk wil je in je team de sfeer goed houden. Daarvoor organiseer je zelfs af en toe een borrel of een uitje. En natuurlijk wordt er aandacht besteed aan verjaardagen en dergelijke.
En toch is er iets waar je de vinger niet achter krijgt. In de overleggen laat men niet het achterste van de tong zien, ook niet als je ernaar vraagt. En daarbuiten bespreekt men de zaken waar ze wat van vinden of last van hebben. Men vindt het lastig om feedback te geven of te ontvangen, zelfs nadat je daar een keer een trainer voor hebt uitgenodigd. De mensen willen de sfeer goed houden en er is een angst voor conflicten. En juist daardoor is die sfeer onder de oppervlakte helemaal niet goed.
Voor je gevoel moet je door de zure appel heen bijten en dat klopt. De enige manier om de onderhuidse conflicten op te ruimen is door ze aan de oppervlakte te brengen en de confrontatie aan te gaan. Om uit het stramien te komen, is het van wezenlijk belang dat het voor de teamleden veilig is om zich uit te spreken. Dat ze serieus genomen worden en dat er oprecht geluisterd wordt.
En daar wordt het lastig. Mogelijk is er al eens een situatie geweest waarin iemand zich niet serieus genomen voelde. Of waarin zelfs het gevoel was dat iets op zijn zachtst gezegd niet werd gewaardeerd. Of dat …… Ga zo maar door. Er is een situatie ontstaan waarin men zich niet veilig, verbonden en vertrouwd voelt. En daarmee laat men niet meer het achterste van de tong zien. Aan de oppervlakte lijkt alles leuk en fijn. Maar daaronder is een gevaarlijke onderstroom.
Herken je dit? En wil je weten hoe je die onderstroom kan aanpakken? Dan spreek ik graag af om daar eens over te sparren.